Μ' αρέσει να γυρνάω στα παλιά
στις άδειες ώρες του χειμώνα που δακρύζει
και να κοιτάω εκεί στο βάθος τα πουλιά
κάτω απ' τη θάλασσα που αρχίζει να αφρίζει
Πόσο ασφαλής είναι στ' αλήθεια η μοναξιά
εκεί που δεν φοβάμαι να διαβώ στο μεσονύχτι
εκεί που παίζαμε ενέμελα παιδιά
πάντα μας γύρευε ο μπόγιας με ένα δίχτυ
Πως να κρυφτείς απ' τα παλιά
και ας πονάς τ' αναζητάς αυτήν την ώρα
κι ο νους σου πάει πάντα στα κακά
τίποτε όμορφο δεν σκέφτηκα ως τώρα
Γύριζεις πίσω αν ακόμα αγαπάς
Μην το αφήνεις να ξεφύγει πέρα τώρα
Όλα είναι σίγουρα εκεί που περπατάς
σηκώσου όρθια και τρέχα στην αιώρα
Ζήσε το ρίσκο κι αν χαθείς θα με χαρίσεις
και θα με δώσεις στα παιδιά για σιγουριά
όμως στο λέω πως αυτά αν δεν τα ζήσεις
δεν θα το ζήσεις το δάκρυ απ' την χαρά
