Κόκκινο το χρώμα των μαλιών σου
σαν τούτο του αίματος ζεστό θερμό φιλί
ή την φωτιά που καίει απόψε την ψυχή μου
σαν την αλάνθαστη ζωή του μελτεμιού
φιλήσυχη και πονήρή φωτιά μέσα στο δάσος
που καίει αργά κι ανέμελα τα φύλλα
και με τραβάει σιγά σιγά να προσκυνήσω
το χρώμα κείνο το καυτό που την καρδιά μου καίει
πετάω ξανά μα πιο ψηλά και τα αστέρια αφήνω
φεύγω μια βόλτα μυστική- μαζί μου σε αφήνω
ν' αρπάξεις τούτη τη φωτιά- θεού παλιού καμώματα
και τότε να 'ρθεις να με βρεις ψηλά με τις σταγόνες
που η βροχή τις άφησε να πέφτουν στην σκηνή μας
θέατρο παίζουμε μ' ακούς;
Μα τούτη τη φορά σενάριο είν' η ζωή μας
