Η λάμπουσα

περίεργα είναι.

τώρα που τα γνωρίζω όλα.
ψυχρός αέρας.

όταν ακόμη χαζοπαίζαμε στην παραλία
δέκτης της κάθε σκέψης σου
στα πιο τρομακτικά σου όνειρα

τώρα δεν ξέρω
που παίζεις
-ποια είσαι-

και μένω στα όνειρα
εφιάλτες ενός ακόμη καλοκαιριού 

Καλημέρα

Το πρόσωπό σου ξεπροβάλλει ανάμεσα στις ανοιξιάτικες μυρωδιές της επανάστασης

Προφητεία

Όταν θα αρχίσουν
να πεθαίνουν τα δέντρα
σε εσένα θα έρθω.
Και θα κρυφτώ
από το φως της μοναξιάς

Κλόουν

Μη με περιμένεις σήμερα.
Θα αργήσω να σβήσω το φως-
-θα χαζεύω τις ζάρες στα σεντόνια.
θα διαλύσω τις ραφές από τα μαξιλάρια.
δες το σχέδιο που κάνει στον τοίχο το μισάνοιχτο παντζούρι.
θα κάτσω να παίξω μετρώντας στα δάχτυλα τις γραμμές-
χάνομαι
-θα βάψω ολόκληρο το δωμάτιο μαύρο εκτός από αυτές τις χορευτικές ευθείες.
Να μπαίνει πάντα το φως της νύκτας.

Ελα να κοροϊδέψουμε την μέρα.

Κοιτάω τον πίνακα με την αφίσα από το παλιό τσίρκο
φοβάμαι τους κλόουν
φοβάμαι πόσο τους μοιάζω.
ακούω την εβδόμη του Μπετόβεν,
γράφω χωρίς να πιστεύω σε τίποτα.
Δεν θα κοιμηθώ σήμερα,
θα πλημμυρίσω το μυαλό μου με κενό.
Κοιτάω το παλιό ρολόι που δεν δούλεψε ποτέ-
περιμένω
-είναι πολύ αργά για να σηκωθώ.

χωνί

"μέσα στο χωνί είμαστε όλοι φίλε μου
σχεδόν όλοι
εσυ είσαι λιγο εξω
χαθηκαμε
ούτε βρεθηκαμε ποτε"