Ουρανού νεκρολογία

Νεκρά σανίδια πάτησαν οι ηττημένοι θεατρίνοι
χάθηκαν μεσ' την άπονη ζωή τους
έσκαψαν τάφους έρημους χάιδεψαν τις αχές τους
ακούμπισαν το είναι τους χάσαν το πρόσωπό τους

Και γω γυρεύω για να βρω
έν' άλλο κόσμο αληθινό
γυρεύω μεσ' την νύχτα μόνος
του ουρανού θα γίνει σήμερα ο φόνος

Πετρωμένα πρόσωπα χαμογελάνε στις αρχές μας
το φαίνεσθαι ταράζει τα νερά του ουρανού
πέθαναν είπαν οι αλήτες στις γωνίες
τους έκαψαν- βιτριόλη στα όνειρα μικρού παιδιού

Ίσκιος στου ψεύτικου του ήλιου τις αχτίδες
βαρύς κι ασήκωτος μας κρύβει την συμπόνια
χάθηκε σήμερα η όψη της καρδιάς μας
κρύφτηκαν μέσα μας βαθιά μεσ' το σκοτάδι

Οι ουρανοί μαυρίσανε, φύγανε και οι λύκοι
μείναμε μόνοι μας στην άτρωτη λιακάδα του νερού
εδώ που μόνο καθαρή είναι η καρδιά μου
χάνεται ολότελα το μίσος, το κακό και η οργή

Έλα ν' αγγίξουμε μαζί τούτα τ' αστέρια
έλα να παίξουμε μαζί, σε αγαπώ
φύγε μακριά απο 'κείνα που οδεύουν στην συνήθεια
κάνε το ένα μάτια μου και το μοναδικό

Αντίο

Πόσο εκστασιακός φαντάζει ο έρωτας
όταν πράττεται για τελευταία φορά
πόσο συναισθηματικός είναι τότε ο έρωτας
κλαις όπως έκλαψες την πρώτη την φορά

Πόσο κοντά φαντάζει ο χωρισμός ο τελευταίος
χάνονται πρόσωπα, κυριαρχεί το δέος
το ξέρεις πιο καλά πως ειναι ο τελευαίος
με πιάνουνε τα κλάματα με πάτησε το δέος

Βραδιάζει τελευταίες στιγμές οι δυο μαζί
χάνεσαι απ' τα μάτια μου σβήνεται η στιγμή
έλα να ξαπλώσαμε για τελευταία φορά μαζί
αχ, έφθασε η άδικη η ώρα και η στιγμή

Ελευθερία

Ήρθε η ώρα, φεύγω να ζήσω
Πριγκίπισσά μου θα σ' αφήσω
Όλα φαντάζουν εύκολα, όλα φαντάζουν ήρεμα
Πάω να φύγω να εξαφανιστώ

κοιτάω τον καθρέφτη να φτιαχτώ
Τραβάω για άλλα θα χαθώ
Περίσσεψαν τα ψέματα, πάνε αυτά που έλεγα
κοιτάω απο εσένα να κρυφτώ

Όλα φαντάζουν εύκολα αυτή τη τελευταία στιγμή
Όλα φαντάζουν εύκολα το μίσος θα κρυφτεί
Θα βγεί εμπρός το εγώ μου, κοιτάω τον εαυτό μου
φεύγω για άλλα τώρα, για κλάματα δεν είναι ώρα

Βρήκα ένα δρόμο ελευθερίας
Θα πάω να πιω απ' τον βωμό της ευτυχίας
Από μπροστά μου θα χαθείς, μα ελπίζω να χαρείς
χτυπάν καμπάνες εκκλησίας

Χάνεσαι τώρα φεύγεις μακριά
θα είσαι πάντα μια ανάμνηση κακιά
Ποιος ξέρει αν θα σαι καλή, Αυτό μόνο απ' τον χρόνο θα φανεί
πόσο θα λείψει η αγκαλιά

Πρωινή συνουσία

Κουράστηκε η αυγή από το πρωινό το ξύπνημα
σήμερα είπε να σηκωθεί πιο αργά
και όλοι τρόμαξαν, βγήκαν έξω απ' τα σπίτια
έκαμαν να δουν τα αστέρια

Είχαν πολλά χρόνια να τα παρατηρήσουν
τι όμορφα που είναι
Έτσι όπως παίζουν με τις άυλες ουσίες τους
Πόσο υπερβατικά φαντάζουν

Ποια εικόνα κοιτάζουν τώρα αυτά;
μήπως μας βλέπουν;
Κι αν έχουνε ψύχή κι αυτά εκεί;
Τότες δεν μας κοιτάνε