|κ|

σε μια ιδιότροπη παραλία
σε ένα παγκάκι
θυμήθηκα πως είναι τα όνειρα.

Παράδεισος

Και όταν θα φτάσω στον παράδεισο μη με σταματήσεις. Άφησέ με εκεί να κυλιστώ στα χορτάρια και τις παπαρούνες. Βάλτε δυνατά να παίξει μουσική στα σύννεφα. Μπορώ τα κουνήσω λίγο; Θα θελα να παίξω μαζί τους αν γίνεται. Δεν θα μου πάρει πολύ για να φτιάξω μία μεγάλη κορνίζα γύρω από τον ήλιο. Λίγο πιο πέρα με φωνάζει ενα υπέροχο τεράστιο δέντρο. Θα ανέβω όσο πιο ψηλά μπορώ. Δεν φοβάμαι. Μου είπαν, κανένας καρπός δεν είναι πιο νόστιμος από την θέα, που χορταίνεις στην κορυφή του. Από εκεί μπαρκάρει ο πιο μεγάλος αητός που έχεις συνάντησει. Ανεβαίνω πάνω του και ένα ταξίδι που δεν περίμενα ποτέ να κάνω, με συναρπάζει. Η μουσική μας ακολουθεί παντού. Οι κινήσεις μας εναρμονίζονται με τα βιολιά του Βιβάλντι και μια έβδομη αίσθηση αναβλύζει από μέσα μου. Βλέπω στο βάθος νερό, σκαρφαλώνω προσεκτικά στην πλάτη του και παίρνω θέση βουτιάς. Δεν έχω πηδήξει ποτέ από πιο ψηλά. Δεν φοβάμαι τίποτα. Έχασα το μέτρημα από τις στροφές λίγο πριν βυθιστώ στο πιο απαλό και καθαρό νερό που συνάντησα ποτέ μου. Δεν ξεχνώ πως η ανάσα μου είναι μεγάλη. Χάνομαι στα βαθιά. Κοπάδια από ασπρόμαυρα και χρυσαφί ψάρια χορεύουν γύρω μου έναν μυστικιστικό χορό. Δεν είχα νοιώσει ποτέ πιο ασφαλής. κοιτάω ψηλά και βλέπω το άπειρο. Αστέρια εμφανίζονται σιγά σιγά και θαυμάζω την αγάπη τους για την ζωή. Τόσες χιλιετίες στέκουν εκεί για να μπορούμε να τα βλέπουμε και να θέλουμε να τα φτάσουμε. Πάντα εκεί να μας θυμίζουν το αδύνατο. Πιάνω μερικά από αυτά και σχεδιάζω αφαιρετικά το πρόσωπό σου, και το πιο φωτεινό το ακουμπώ στο δεξί μάγουλό σου. Δεν το ξέρεις και θα στο πώ. Εδώ μπορείς να φέρεις ένα σύννεφο και να ξαπλώσεις μέσα στο νερό, μέχρι να ξυπνήσεις, στο πιο όμορφο πρωϊνό της ζωής σου.

Και ξέρεις. Μπορεί να είναι κλισέ, αλλά, πουθενά δεν είναι καλύτερα από τον παράδεισο. 

δεν

δεν ξέρω.
δεν μπορώ.
δεν νομίζω.
δεν πιστεύω.
δεν θέλω.
δεν σε θέλω.

αρκετά με τα δεν.
ίσως σε ερωτεύτηκα.

φόβος

σιγά σιγά μαθαίνω τον φόβο μου
ίσως μετά από αυτά και να τον αγαπώ
μα μόνο μόνος μου μπορώ να τον ζω
και δεν θέλω πια
μόνο στα όνειρα να σε φιλάω.

Νεράιδα

Δεν είχα δει μέχρι τότε νεράιδα. Μπήκε ξαφνικά μέσα στο σπίτι χωρίς να την καταλάβω. Είχα και κόσμο και δεν την πρόσεξα. Λίγες μέρες μετά άρχισα να παραξενεύομαι. Με τον καιρό άρχισαν να αλλάζουν πράγματα μέσα στο σπίτι. Νομίζω την έβλεπα, καθόταν εκεί απέναντι. Τεράστια μάτια. Πως δεν το χα καταλάβει από την αρχή. Ίσως φταίει που καμια φορά, μικρά όταν ήμασταν, μας κοροϊδεύανε, ειδικά τα αγόρια που πιστεύαμε στις νεράιδες.

Βροντές έξω και ο σκύλος τρέμοντας έχει κρυφτεί κάτω από τον μαύρο δερμάτινο καναπέ. Διακοπή ρεύματος. Δεν υπάρχει αναπτήρας να βρω να αναψω ένα κερί. Βρίσκω έναν. Άδειος. Ακούω την βαριά σιδερένια πόρτα της εξώπορτας να βαράει δυνατά. Βήματα, όχι ένας, δύο. Άγχος. Να χώραγα να μπω και εγώ κάτω από τον καναπέ.

Ξύπνησα.