Στην σκηνή

Ήρθες και με ρωτάς σαν έλειψα,
έλειψα, λείπω ακόμα
χάθηκα σαν τους ήχους των φύλων
που σέρνονται από άνεμους δυστροπους.
ή σαν την σκόνη που φωτίζεται
σιγά σιγά
και φεύγει από τις γρίλιες
ψηλά
στο παλιό παράθυρο
πάντως χάθηκα
και δεν μπορείς να με βρείς
γύρω μου λαβύρινθοι
κι άλλοι διαδρομοι
άλλες επιλογές
τι να κάνω;
μένω στο κέντρο.
εκεί νοιώθω πιο ασφαλής
ο λαβύρινθος χάνεται.
Μένω μόνος
ένα λιβάδι πράσινο
σκουρένει.
Σύννεφα, ο ήλιος χάνεται
αρχίζει να βρέχει.
δεν βλέπω πια.
Ακούω την βροχή να ζωγραφίζει
ζωηρά το πρόσωπό μου.
Τίποτα άλλο δεν φαίνεται..
μόνο εγώ με παρέα
αμέτρητες στάλες βροχής
που με κάνουν να νοιώθω καλά.
Κανείς δεν πέθανε από λίγη βροχή..
Αφήσέ με εδώ κι ας βραχώ
Νοιώθω καλά εδώ.

Επισκέπτης

Σε βρήκα πάλι
σε έχασα μα σε βρήκα πάλι
είχες κρυφτεί βαθιά
μέσα στο μίσος
είχες σβήσει τα σημάδια σου
και εγώ σε έχανα.
όλο και πιο πολύ,
όλο και πιο μακριά
τα χερια σου πια δεν μ' ακουμπούσαν
τρόμαζα κι ας μην ήμουν μόνος
και αυτό;
αυτό με έριχνε όλο και πιο μακριά
εγώ το διάλεξα
εγώ σε έδιωξα
εγώ το έκανα κύριο του εαυτού μου
και σε έχασα.
Και φοβάμαι
θα σε ξαναχάσω
το ξέρω θα σε ξαναχάσω
μα μόνη μου ελπίδα είναι
ότι και πάλι
θα σε ξαναβρώ..

Χαθήκαμε

Χαθήκαμε
Τόσος καιρός χαμένος
τόσες λέξεις
όλα για ένα τίποτα
για μια στιγμή.
ένα λεπτό
τόσο μικρό
τόσο χαζό
τα χάσαμε όλα
και εγώ και εσύ
και μείνανε οι εικόνες
οι ψεύτικες
πλαστές εικόνες
να συντροφεύουν
την άθλια μνήμη μας.
ειδα αστέρια να πέφτουν σήμερα
δύο μικρά αστέρια.
Άδειος δεν είναι ο ουρανός χωρίς αυτά
η ψηχή μου όμως είναι.