Άδραξε τ' όνειρο

Άγγιξε την αύρα μου
Μπες στα απόκρυφα όνειρά μου
Πως είναι εκεί;
Πονάς σαν μου χαιδεύεις τις εικόνες
Ψάξε πιο κει για έρωτες παλιούς
δες την αγάπη μας εκεί, μωρό μου
πιάσε το τίποτα και πάρτο πέρα
μπορείς να δεις πιο κάτω στα στενά;
εκεί που βρίσκονται τα άγνωστα κομάτια;
φυγέ από κει όχι πονώ
μην πασαλείψεις τα εγώ μου
ειναι μικρά και λίγα τ' άτιμα
δες πως κουνιούνται εδώ και και κει οι άμυνες μου
αδραξε την στιγμή και φίλα με
κάνε με όνειρο να ζω και ας μην κοιμάμαι
κάνε με πούπουλο στο ατέρμωνο ψεγάδι
νοιώσε το άφαντο πουλί τ' αέρα
δες την ψυχή μου και άραξε
και κοίτα την για ώρες σαν τον χάρο
κι επέλεξε
πες μου τι θες να κάνεις για εμένα
σκότωσέ με καλύτερα
για να μην έχεις τύψεις
πόνος καθίκια άνθρωποι

Θυμάμαι, θυμάσαι;

Θυμάμαι
Τις μέρες εκείνες τις κρύες στο χωριό
Θυμάσαι;
Όταν το τζάκι έσβηνε με ζέσταινε η αγκαλιά σου
Θυμάμαι
Οι πάπιες τρέχαν σαν τρελές στο μονοπάτι
Θυμάσαι;
Μεγάλος πλάτανος με έσβηνε απ' τον χάρτη
Θυμάμαι
Τις χαρακιές στο μέταλλο το όνομά σου
Θυμάσαι;
Ρετσίνα μ' αναψυχτικό και όλα πάνω απ' όλα
Θυμάμαι
η κρύα λίμνη να αδειάζει τις ψυχές μας
Θυμάσαι;
και πιο αγνοί να γίννονται οι άσπροι κύκνοι
Θυμάμαι
βαριές εξομολογήσεις για αγάπες μια ζωής
Θυμάσαι;
Ο έρωτας μας τύλιγε σαν και τα ζώα
Θυμάμαι
χουζούρεμα στο σπίτι όλη μέρα
Θυμάσαι;
Πρωινό ξύπνημα για ένα κακό λεφωρείο
Θυμάμαι
Αποχαιρετισμός τεράστιος στις πέτρες
Θυμάσαι;
Τα χέρια ανοίγαμε στις άδικες κατάρες
Θυμάμαι
Μικρά μαλώματα σαν των παιδιών στον γυρισμό
Θυμάσαι;
Άγριοι ύπνοι στην αγκαλιά του χάους
Θυμάμαι
Θυμάσαι;

Που πήγες;

Που πήγες;
Σε έχασα πριν κι όλλας να σε δω
Χάθηκες
Σαν το πεντάστιχο που ψάχνω ν' ακουστώ
Που πήγες;
Πέρασε 11 και είμαι πάλυ μόνος
Χάθηκες
Κοιτάω στο δρόμο σαν χαζός μπας και σε δω
Που πήγες;
Έχεις αφήσει κάποια πόρτα ανοιχτή
Χάθηκες
Που το βάλες ν' ανοίξω. Τι κλειδί;
Που πήγες;
Βαρέθηκα δω έξω να προσμένω
Χάθηκες
Κι αν δεν σε βρω
δεν θα χαρώ
μα δεν θα χάσω
αν δεν χαθώ

Γυρίσε πίσω μια νυχτιά

Μ' αρέσει να γυρνάω στα παλιά
στις άδειες ώρες του χειμώνα που δακρύζει
και να κοιτάω εκεί στο βάθος τα πουλιά
κάτω απ' τη θάλασσα που αρχίζει να αφρίζει

Πόσο ασφαλής είναι στ' αλήθεια η μοναξιά
εκεί που δεν φοβάμαι να διαβώ στο μεσονύχτι
εκεί που παίζαμε ενέμελα παιδιά
πάντα μας γύρευε ο μπόγιας με ένα δίχτυ

Πως να κρυφτείς απ' τα παλιά
και ας πονάς τ' αναζητάς αυτήν την ώρα
κι ο νους σου πάει πάντα στα κακά
τίποτε όμορφο δεν σκέφτηκα ως τώρα

Γύριζεις πίσω αν ακόμα αγαπάς
Μην το αφήνεις να ξεφύγει πέρα τώρα
Όλα είναι σίγουρα εκεί που περπατάς
σηκώσου όρθια και τρέχα στην αιώρα

Ζήσε το ρίσκο κι αν χαθείς θα με χαρίσεις
και θα με δώσεις στα παιδιά για σιγουριά
όμως στο λέω πως αυτά αν δεν τα ζήσεις
δεν θα το ζήσεις το δάκρυ απ' την χαρά

Φεύγω

Ένα αντίο ήρθα για να πω θα φύγω
μα θα σου γράφω πάντοτε στα όνειρά μου μέσα
λύνομαι χάνομαι ελπίζω λαχταρώ
κι άμα χαθώ βοήθησέ με να μεθύσω
σαν βγω από το όνειρο αυτό
θα υποκλέψω μια στιγμή για να χορέψω
θα γίνω άρχοντας τους σκότους θα χαθώ
και δε θα αφήσω να με πάρεις από πίσω
και στον αέρα σαν τον μαύρο αετό
θα συνεχίσω να σου γνέφω αν ψοφήσω
και στης ζώς μακάβριο σταυρό
θα κρεμαστώ και θα φωνάξω θα το ζήσω
άμα πεθάνω να με πάρετε από δω
σε 'αλλο όνειρο να πάω να ηρεμήσω
τα λεκιασμένα ρούχα μας του έρωτα θα σκίσω
και θα χαθώ από τον κόσμο θα χαθώ
αφού στον κόσμο τον δικό σου δεν θα ζήσω

Στιγμές ζωής θανάτου

Τελείωσαν τα αδικοχαμένα λόγια
στης τελευταίας συμφωνίας την βουή
Πέταξαν πάλι τα φτερά της συννουσίας
φύγανε χάθηκαν πολύ μακριά απ' την γη

Οι ψαρωμένοι αλήτες τρέξαν φύγαν μακριά
ψάξανε στ' άυλο ταξίδεψαν ξανά
πήραν βαθιά πνοή από τα βάθη
και έγνεψαν έντονα στο βάρβαρο παιδί

Έλα μαζί ακόμη μία νύχτα
αυτό το αναπάντεχο να κρύψεις δεν μπορείς
και πες μου όσα ψέματα κι αν θες
δεν την χαλάς όσο κι αν θέλεις την στιγμή

Γνέψε στην μέρα για να φύγει από δω
φέρε τ' αστέρια να χορέψουμε στον ίσκιο
ψεύτικα όλα ψέματα αλήθεις κι υποσχέσεις
χάθηκαν στ' άρματα της ηττημένης μας στιγμής