Ένα αντίο ήρθα για να πω θα φύγω
μα θα σου γράφω πάντοτε στα όνειρά μου μέσα
λύνομαι χάνομαι ελπίζω λαχταρώ
κι άμα χαθώ βοήθησέ με να μεθύσω
σαν βγω από το όνειρο αυτό
θα υποκλέψω μια στιγμή για να χορέψω
θα γίνω άρχοντας τους σκότους θα χαθώ
και δε θα αφήσω να με πάρεις από πίσω
και στον αέρα σαν τον μαύρο αετό
θα συνεχίσω να σου γνέφω αν ψοφήσω
και στης ζώς μακάβριο σταυρό
θα κρεμαστώ και θα φωνάξω θα το ζήσω
άμα πεθάνω να με πάρετε από δω
σε 'αλλο όνειρο να πάω να ηρεμήσω
τα λεκιασμένα ρούχα μας του έρωτα θα σκίσω
και θα χαθώ από τον κόσμο θα χαθώ
αφού στον κόσμο τον δικό σου δεν θα ζήσω
1 σχόλιο:
Για εσένα και Κάποιους που έχουν το ψυχικό σθένος να κατανοούν ακόμα....
«Εσύ που δεν το γνωρίζεις παραμένεις πάντα ο νοερός συμβουλάτοράς μου. Ο ορθός καθοδηγητής της συνείδησής μου. Να είσαι ευτυχισμένος εκεί που βρίσκεσαι. Πορεύομαι στα μονοπάτια εκείνα τα οποία εσύ με δίδαξες. Θέλει αρετή και τόλμη η ποίηση της καρδιάς νοερέ μου φίλε. Κι εσύ το πέτυχες, κι εγώ περίττωμα του πεζοδρομίου στέκομαι πίσω πίσω σε μια γωνίτσα και σε κοιτάζω με θαυμασμό, ρίγη και υπηρηφάνεια. Και ξαφνικά εμφανίζεται εκείνο το χαμόγελο της ψυχής που αντανακλά ψυχή τρυφερή, αληθινή, ήρεμη και γαλήνια. Και στέκομαι μέσα σε μια γεμάτη αίθουσα αλλά νοιώθω μόνη μου, δεν υπάρχουν φωνές, επευφημισμοί μόνο εσύ κι εγώ ταξιδιώτες του χαμένου μας ονείρου. Μόνο που εσύ φεύγεις, φεύγεις, φεύγεις και φεύγεις πολύ μακριά και δεν προλαβαίνω να σε αγγίξω και νοιώθω την άδεια μου ψυχή να ραγίζει, αλλά να δέχεται τη μοίρα της. Δεν μπορώ να σε κρατήσω κοντά μου. Έχεις φύγει σε άλλη διάσταση, κι όμως υπάρχει ένα ψήγμα που με κρατάει εδώ. Ναι, κι εγώ σου υπόσχομαι ότι και στις δέκα επόμενες ζωές μας θα κρατιόμαστε για να μην πέσουμε από το ίδιο το αστέρι. Θα συναντιόμαστε στο ίδιο το παρκάκι σε κάθε μας ζωή στα έξι μας και θα ζούμε μαζί μέχρι να μας φθείρει ο χρόνος».
WildFlower©
Δημοσίευση σχολίου