Δεν είχα δει μέχρι τότε νεράιδα. Μπήκε ξαφνικά μέσα στο σπίτι χωρίς να την καταλάβω. Είχα και κόσμο και δεν την πρόσεξα. Λίγες μέρες μετά άρχισα να παραξενεύομαι. Με τον καιρό άρχισαν να αλλάζουν πράγματα μέσα στο σπίτι. Νομίζω την έβλεπα, καθόταν εκεί απέναντι. Τεράστια μάτια. Πως δεν το χα καταλάβει από την αρχή. Ίσως φταίει που καμια φορά, μικρά όταν ήμασταν, μας κοροϊδεύανε, ειδικά τα αγόρια που πιστεύαμε στις νεράιδες.
Βροντές έξω και ο σκύλος τρέμοντας έχει κρυφτεί κάτω από τον μαύρο δερμάτινο καναπέ. Διακοπή ρεύματος. Δεν υπάρχει αναπτήρας να βρω να αναψω ένα κερί. Βρίσκω έναν. Άδειος. Ακούω την βαριά σιδερένια πόρτα της εξώπορτας να βαράει δυνατά. Βήματα, όχι ένας, δύο. Άγχος. Να χώραγα να μπω και εγώ κάτω από τον καναπέ.
Ξύπνησα.
Βροντές έξω και ο σκύλος τρέμοντας έχει κρυφτεί κάτω από τον μαύρο δερμάτινο καναπέ. Διακοπή ρεύματος. Δεν υπάρχει αναπτήρας να βρω να αναψω ένα κερί. Βρίσκω έναν. Άδειος. Ακούω την βαριά σιδερένια πόρτα της εξώπορτας να βαράει δυνατά. Βήματα, όχι ένας, δύο. Άγχος. Να χώραγα να μπω και εγώ κάτω από τον καναπέ.
Ξύπνησα.
