Νεκρά σανίδια πάτησαν οι ηττημένοι θεατρίνοι
χάθηκαν μεσ' την άπονη ζωή τους
έσκαψαν τάφους έρημους χάιδεψαν τις αχές τους
ακούμπισαν το είναι τους χάσαν το πρόσωπό τους
Και γω γυρεύω για να βρω
έν' άλλο κόσμο αληθινό
γυρεύω μεσ' την νύχτα μόνος
του ουρανού θα γίνει σήμερα ο φόνος
Πετρωμένα πρόσωπα χαμογελάνε στις αρχές μας
το φαίνεσθαι ταράζει τα νερά του ουρανού
πέθαναν είπαν οι αλήτες στις γωνίες
τους έκαψαν- βιτριόλη στα όνειρα μικρού παιδιού
Ίσκιος στου ψεύτικου του ήλιου τις αχτίδες
βαρύς κι ασήκωτος μας κρύβει την συμπόνια
χάθηκε σήμερα η όψη της καρδιάς μας
κρύφτηκαν μέσα μας βαθιά μεσ' το σκοτάδι
Οι ουρανοί μαυρίσανε, φύγανε και οι λύκοι
μείναμε μόνοι μας στην άτρωτη λιακάδα του νερού
εδώ που μόνο καθαρή είναι η καρδιά μου
χάνεται ολότελα το μίσος, το κακό και η οργή
Έλα ν' αγγίξουμε μαζί τούτα τ' αστέρια
έλα να παίξουμε μαζί, σε αγαπώ
φύγε μακριά απο 'κείνα που οδεύουν στην συνήθεια
κάνε το ένα μάτια μου και το μοναδικό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου