Ξαφνικά

Ξαφνικά, μπήκες σαν την σκιά των αστεριών
άδραξες το νήμα της αγάπης
και έσβησες, αχ έσβησες
τον πόνο απ αυτόν τον άδειο χάρτη
σαν την άδεια καρέκλα
μόνη μέσα στον άυλο τόπο της οργής
πόνος έμοιαζε κόπος στο σκοτάδι
έχψαχνα άδικα να βρω τον άλλο χάρτη
να μου χαρίσει αυτό το όμορφο πιοτο
και μέσα στα ξενύχτια της μαγίας
αγνάντευε ο ήλιος της αυγής
τα όμορφα παραμυθένια κάστρα της αγάπης
άρματα μάχης να σε δω και το ποθώ
η μελωδία της καρδιάς σου με θολώνει
μου δίνει της ανδρείας την χορδή
να αγγίξω θέλω αυτά τα μονοπάτια
να περπατήσω πλάι σου στην άδεια την ψυχή
και όσο και να τρέχει αυτό το φως στο μεσονύχτι
και ας με κυνηγάει η αλήθεια να το πω
σε θέλω ολόψυχα θα μπω στον κόσμο των νεκρών