μια ανάσα φιλάει τον λαιμό μου
μάτια κλειστά
ζηλεύει μέρα το όνειρό μου
τριγύρο όλα μαύρα μόνο μουσική
και η ανάσα
ομορφη κίνηση κρεμιέται σε σκοινί
η πολή φεύγει πίσω ξαφνικά
νεκρά παιδιά
ολα τριγύρο είναι σκοτεινά
μια πολυθρόνα λαμπει -κάτω φως
ματια κλειστά
φοβάμαι τρέχω να σε φτάσω ο τρελός
τα χέρια τρεμουν σαν παιδιά στο κρύο
και η ανάσα
μένει εκεί - μένουμε μόνο εμείς οι δύο
μένουμε μόνοι μας
εγώ
και η ανάσα
στα σκοτεινά
στη πολυθρόνα
πιο κάτω φως
γυρω παιδιά
μικρά
νεκρά παιδιά
μας τραγουδάνε
βίον ανθόσπαρτον
1 σχόλιο:
Γλυκειά μου ανάσα,
Η δροσοσταλιά σου μου έδωσε πνοή
Ζωή στα νεκρά κύτταρα μου
Σε νοιώθω υπάρχεις δίπλα μου
Με στοιχειώνεις στα σωθικά μου
Στον κήπο παιδιά χαρούμενα
Στο κουτσό παραβγένουν
Στο δάσος ποδηλατάδα εκκίνησαν
Στης καλοκαιρινής φύσης την ηρεμία
Κι εσύ, εσύ αναπνοή μου
Στη χώρα των ζωντανών
Κι εγώ, εγώ μαζί σου
Στο χωριό των ζωντανών χορεύω
Σου δίνομαι σαν άσπρος κρίνος
Και χάνομαι στα κατράμια μάτια σου
Ερωμένη σου μυστικιά
Παλλακίδα σου απαγορευμένη
Χάνομαι, δεν αντέχω
Σώσε με με μια σου κίνηση
Χάθηκα στα ιδρωμένα μας κορμιά
Ωσάν Πηνελόπη παραδόθηκά σου
Παράνομε Αντίνοέ μου
Τούτη τη νύχτα
Πιότερο σε ποθώ
Άσβεστο πάθος κυριεύει με
Στην κάμαρα την ανατολική
Το λυχνάρι οδηγός σου
Στον μεσονύκτιο κτύπο
Δικιά σου θα γενώ
Δημοσίευση σχολίου