Μιλάς εσυ


Σε μια γωνία του καθρέπτη δεν λυγίζει το φως
όλα γύρω σου σβήνουν και 'συ μένεις σκυφτός

Παλιοί φίλοι εμφανίζονται και φεύγουνε
τα παιδιά στο σοκάκι φωνάζουνε και παίζουνε

οι στίχοι σου ξαναβγαινουν στο χαρτί
την ξερω την αλήθεια δεν στο έχω ξαναπεί

σε έχασα πριν καν σε ερωτευτώ
δεν σε βρήκα και ποτέ δεν θα σε βρω

μου χει λέιψει η φωνή σου δεν γυρίζει η γη
όχι αυτη η φωνή δεν μου ειναι πια γνωστή

το ξερω όνειρο σου είναι να πετάξεις
να δεις τον ουρανό τα αστέρια να πιάσεις

να μου φερεις δυο τρία να τα βαλω στο τραπεζι
να έχει η πεταλούδα μου παρέα να παίζει

μου είπαν οι γνωστοι σου ότι χαθηκες
σε έναν κόσμο γεμάτο από παραίσθηση πιάστηκες

κι όλα αυτά για να κάτσεις σε μια κρύα αμμουδιά
με έναν βράχο και ένα ξύλο να κοιμάσαι αγκαλιά.

να μην μιλάς σε κανέναν να μην κοιτάς το καράβι
να πηγαινεις να κρύβεσαι μια ζωή στο σκοτάδι.

Να ξεχνάς πως είναι να σου χαϊδεύουν τα μαλιά
και μέχρι να πεθάνεις να θυμάσαι τα παλιά.

Δεν υπάρχουν σχόλια: