Πολυσύμπαν

Ξύπνησα για λίγες στιγμές σε ένα παράλληλο σύμπαν. Δεν έχουν περάσει παρά δύο εβδομάδες από εκείνο το βράδυ. Εκείνο το διάστημα, μέχρι και σήμερα, τα βράδια δεν κοιμάμαι παρά μόνο λίγες ώρες και όχι σίγουρα όλες τις ημέρες.

Ξέρετε, συνηθίζω να κρύβω τα προβλήματά μου κάτω από ένα παλιό χαλί που κουβαλάω μαζί μου από το σχολείο. Παιδί όταν ήμουν, αυτό το χαλί με γλύτωσε αρκετές φορές, από στεναχώριες, εντάσεις, ακόμα και κρυφά όνειρα.

Ξεκίνησα την ημέρα μου και ήταν και όλα ήταν διαφορετικά. Εγώ πρώτος από όλα. Πήγα με τον σκύλο μέχρι μία τεράστια βόλτα μέχρι τον λόφο, κοντά στο σπίτι μου. Πρώτη φορά που πάμε εκεί. Γύρισα, έφτιαξα πρωϊνό και δύο ανάμικτους χυμούς από φρούτα που γέμιζαν αρκετά καλάθια στην κουζίνα.

Ξύνοντας πληγές δεν μπορείς να πας μπροστά. Δεν μπορείς να συνεχίσεις το ταξίδι σου. Το χαλί έχει βαρύνει χρόνια με τα χρόνια. Πλέον κουράστηκα να το σηκώνω. Ειδικά έξω, μέσα στον κόσμο, μου είναι αδύνατο. Νοιώθω πως δεν χωράει άλλο. Είναι καιρός που το φοβάμαι. Μετά τις τελευταίες αναποδιές η κρυψώνα μου δεν είναι πια εκεί για να με κρύψει.

Ξυρίστικα, έβαλα τα ρούχα μου, έκοψα ενα κλαράκι από το νυχτολούλουδο που έχω στο μπαλκόνι και έφτιαξα τον δίσκο με το πρωϊνό σου. Το έβαλα δίπλα σου στο κρεβάτι και σε φίλησα απαλά, μην σε ξυπνήσω. Χάιδεψα λίγο την φουσκωμένη σου κοιλιά, χαμογέλασα και ξεκίνησα για την δουλειά.

Ξέρω, τώρα είναι τα δύσκολα. Δεν υπάρχει άλλη λύση. Πρέπει να πάψω να έχω προβλήματα. Δεν μπορώ να ρισκάρω την ψυχή μου, ελπίζοντας κάθε φορά, πως δεν δεν θα υπάρξει στο τέλος πόνος. Εάν δεν είχα τολμήσει δεν θα είχα φτάσει ποτέ σε αυτό το σημείο. Η πίεση, οι ενοχές και το άγχος, όλα θα ήταν καπνός, εάν δεν δοκίμαζα όσα δεν ήξερα πως θα πετύχουν.

Ξανακούω την λίστα που είχα φτιάξει, πρώτη φορά ερωτευμένος στα 14. Νοιώθω όπως τότε. Ξανάλαφρος. Κοιτάω τον κόσμο δεξιά και αριστερά στην και χαμογελάω. Στο διάλειμα, με τους συναδέλφους συζητάμε για τα μέρη που θα επισκεφτούμε τα Χριστούγεννα. Οι υπόλοιποι καπνίζουν. Κοιτάω το χέρι μου και βλέπω πως δεν κρατάω τσιγάρο. Χαμογελάω.

Ξαφνικά ξύπνησα, γυμνός και λουσμένος από τον ιδρώτα, μόνος, στο κρεβάτι μου. Έξω έχει κρύο, η θέρμανση έχει χαλάσει και ξεπαγιάζω. Προσπαθώ να θυμηθώ τι συνέβει. Όσο το όνειρο και η ανάμνηση χάμονται αναρωτιέμαι πως θα ήταν όλα εάν δεν υπήρχε στην ζωή μου αυτό το χαλί. Δεν θα μάθω μάλλον ποτέ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: